Een purist zou kunnen beweren dat de term "chandelier" gewoon Frans is voor "candlestick", maar voor de meesten van ons roept het woord visioenen op van schitterende danszalen, de walsen van Strauss en vorstelijke omgevingen die iedereen, behalve de koninklijke familie, zouden kunnen intimideren.
Volgens een onlangs gepubliceerde biografie beweerde prinses Margaret dat het eerste woord dat haar zoontje uitsprak 'kroonluchter' was.
Of het nu een grap is of niet, het zegt veel over de perceptie van dit object, hoewel het verhaal van de kroonluchter in essentie het verhaal is van de kaars en de verlichting in het algemeen.
Zijn kroonluchters tijdloos? Absoluut, volgens universitair hoofddocent Wendy Davis van de Universiteit van Sydney.
"In verschillende architecturale elementen zien we elementen die vandaag de dag nog steeds populair zijn, ondanks dat ze lijken op iets dat al lang achterhaald is, legt professor Davis uit.
"In sommige landen hebben huizen luiken die alleen een decoratief doel dienen en niet langer dienen om het gebouw te beschermen tegen stormen."
"De kroonluchter, " vervolgde ze, "staat als een van de meest iconische voorbeelden hiervan. Het ontwerp draait om deze oude kaarsenhouders die aan het plafond hangen, en dat is precies de beeldspraak die ze moeten oproepen.
Ze 'sputterden en stonken'
Kaarsen bestaan al sinds oude beschavingen, in welke vorm dan ook.
In de middeleeuwen werden ze voornamelijk gemaakt van gesmolten dierlijk vet. Deze kaarsen sputterden, verspreidden een vieze geur als ze brandden en gaven nauwelijks licht. De meeste mensen gingen echter toch al naar bed als de zon onderging.
Naarmate de woningen extravaganter werden, eisten ze voldoende verlichting 's nachts. De rijken gebruikten kaarsen van bijenwas en hadden doorgaans voldoende bedienden om het voortdurende bijknippen en vervangen van de lont te verzorgen.
Symbolen van rijkdom en macht Het is geen verrassing dat de Zonnekoning zelf, Lodewijk XIV, 20.000 kaarsen gebruikte om de schitterende Spiegelzaal in Versailles te verlichten.
De kroonluchter is ongetwijfeld een symbool van de zon: iets dat grenst aan heidens, de essentie van het licht vastlegt en duidelijk een extravagantie is die alleen de allerrijksten zich konden veroorloven.
Volgens universitair hoofddocent Wendy Davis zijn ze nog steeds een wijdverbreide indicator van welvaart en macht, ondanks de veranderende trends in interieurontwerp.
"Het interieurontwerp lijkt tegenwoordig talloze verschillende manieren te omarmen om rijkdom te tonen, merkte ze op. "Er bestaan hoogwaardige afwerkingen en stijlen die kunnen botsen met de esthetiek van een kroonluchter.
"Toch, " voegde ze toe, "er hangt een onmiskenbare zweem van, wat ik in de Amerikaanse taal zou kunnen noemen, 'oud geld' rond een kroonluchter.
In de 18e eeuw maakten Boheemse kristalmakers gelaagde kroonluchters versierd met kristallen druppels, die regenboogkleuren door een kamer wierpen. De uitgebreide kroonluchters die afkomstig waren uit Murano, nabij Venetië, waren ook zeer geliefd.
En toch bleven de huizen van het gewone volk resoluut duister. Ondanks de uitvinding van de olielamp in 1783, gevolgd door de introductie van gasverlichting, bleven velen vertrouwen op de traditionele kaars.
Colin Bisset stelt de vraag: wie van ons wordt niet stiekem betoverd door de gedachte aan een kroonluchter die sierlijk boven een eettafel hangt?
Halverwege de 19e eeuw werd zelfs het beroemde Buckingham Palace uitsluitend met kaarsen verlicht, hoewel deze nu van paraffinewas werden gemaakt, waardoor er geen druppels meer ontstonden.
De kristallen kroonluchter beleefde zijn ware bloeiperiode met de komst van elektrische verlichting na de jaren 1880, waardoor er werkelijk schitterende verlichting mogelijk werd.
Weelderige locaties zoals theaters, operahuizen en hotels wilden een statement piece, en fabrikanten reageerden door kroonluchters van immense proporties te produceren. Een berucht voorbeeld is de kolossale kroonluchter in het Parijse operagebouw, waarvan het tegenwicht in 1896 tragisch genoeg losbrak, één leven eiste en Gaston Leroux inspireerde tot zijn meesterwerk uit 1910, "The Phantom of the Opera."
'Ze brengen vreugde aan mensen'
Kroonluchters blijven ons boeien. De grootste exemplaren zijn nu te vinden in de meest uitgestrekte moskeeën, zoals die in de Grote Moskee van Oman, die bijna acht ton weegt.
Hoewel ze vanwege hun gebrek aan efficiëntie misschien geen veelvoorkomende keuze zijn in architectonisch verlichtingsontwerp, beweert universitair hoofddocent Davis dat hun tijdloze aantrekkingskracht voortkomt uit de voorliefde die mensen voor ze hebben.
"Wat een puur op techniek gerichte benadering van lichtontwerp over het hoofd ziet, is dat mensen er dol op zijn - ze brengen vreugde in het leven van mensen," benadrukte ze.
"De dingen die mensen bewonderen zijn misschien niet altijd de meest efficiënte of praktische manier om iets te bereiken, maar dat ontkent niet hun waarde of wenselijkheid."
Ook dictators hebben hun deel van de bewondering voor kroonluchters gehad. Het beruchte paleis van Nicolai Ceausescu in Boekarest pronkte met meer dan 400 kroonluchters, met een verbluffende 3.500 ton aan kristal.
En toch, wie van ons kan de subtiele charme van zelfs de kleinste kroonluchter, sierlijk opgehangen boven een eettafel, weerstaan? Het is een bewijs van het feit dat we
